III. Pani/Pana dane osobowe będą przetwarzane w celu ustalenia przesłanek będących podstawą do ubiegania się o zapomogę z funduszu stypendialnego Krakowskiej Akademii im. Andrzej Frycza Modrzewskiego (tj. zaistnienia zdarzenia losowego mającego wpływ na sytuację materialną w rodzinie). IV. utrzymujących się wspólnie. Do dochodu, wlicza się w szczególności: wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę, wynagrodzenie z tytułu umów o charakterze cywilnoprawnym (np. zlecenia, o dzieło, najmu, dzierżawy itp.), emerytury i renty, zasiłki z ubezpieczenia społecznego, dochody z działalności gospodarczej; dochody z tego tytułu Pracownica, która wraz z rodziną znalazła się w trudnej sytuacji materialnej złożyła wniosek o udzielenie bezzwrotnej zapomogi ze środków Zakładowego Funduszu. Wniosek o zapomogę z funduszu socjalnego wzór i uzasadnienie. dofinansowanie leczenia z powodu przewlekłej choroby lub niepełnosprawności członka rodziny. Fast Money. Urząd Pracy, ZUS, PIP i Urząd Skarbowy Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, popularnie zwany „socjalem”, to środki finansowe gromadzone przez pracodawcę na osobnym rachunku bankowym w celu wykorzystania ich na wsparcie socjalne uprawnionych do tego pracowników. Spis treści Fundusz socjalny – czym jest?Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnychJak działa fundusz socjalny?Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych – kto może z niego korzystać?Na co mogą być przeznaczone środki funduszu socjalnego?Zapomoga z funduszu socjalnegoJak ustalić średni dochód netto na osobę? W zależności od pracodawcy i ustalonego regulaminu, środki funduszu mogą być przeznaczane na różne cele – zarówno te wspierające rozwój i zdrowie pracowników, jak i ich sytuację życiową i materialną. Idea funduszu wywodzi się z tego, że każdy pracodawca ma obowiązek zaspokajania potrzeb pracowników. Środki funduszu socjalnego nie mogą być jednak przeznaczane dowolnie, lecz na określone cele. Sprawdźmy zatem, na jakiej podstawie prawnej działa fundusz pracowniczy, kto może otrzymać zapomogę z funduszu socjalnego i dlaczego posiada go większość zakładów pracy. Fundusz socjalny – czym jest? Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych to inaczej środki finansowe gromadzone przez pracodawcę na specjalnym, przeznaczonym do tego celu rachunku bankowym, które mają służyć wsparciu socjalnemu uprawnionych do tego pracowników i/lub emerytów, rencistów. ZFŚS, czyli Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych to ważny temat dla każdego pracodawcy. Istotne jest odpowiednie zaplanowanie, jak gromadzone będą środki tego funduszu pracowniczego i na jakie cele uprawnieni jesteśmy je wykorzystać. Kiedy faktycznie możemy sięgnąć po zapomogę socjalną? Regulują to dość dokładnie przepisy prawne, z którymi trzeba się zapoznać w pierwszej kolejności. Ważne! Fundusz Socjalny jest obowiązkowy dla wszystkich pracodawców z jednostek budżetowych i samorządowych (bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników) oraz pozostałych, którzy na dzień 1 stycznia danego roku zatrudniają min. 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, a także od 20 do 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, jeżeli z wnioskiem o utworzenie funduszu wystąpiła zakładowa organizacja związkowa. Pracodawcy zatrudniający mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą podjąć decyzję o nietworzeniu Funduszu i niewypłacaniu świadczenia urlopowego. Środki finansowe pochodzą z odpisów, których wysokość jest ściśle określona. Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Podstawę prawną gospodarowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych najczęściej stanowią: ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, regulamin oraz preliminarz dochodów i wydatków zakładowego funduszu socjalnego, stanowiący roczny plan podziału środków funduszu. Plan ten powinien zostać uzgodniony z zakładową organizacją związkową, a w przypadku jej braku – z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz art. 27 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych tworzy się w zakładach pracy regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Środkami funduszu administruje pracodawca po zasięgnięciu opinii związków zawodowych. Co więcej, w zakładzie pracy może działać wybrana przez pracowników komisja socjalna. Środki funduszu socjalnego gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym, a niewykorzystane w danym roku kalendarzowym środki przechodzą na kolejny rok. Jak działa fundusz socjalny? Inni pracodawcy nie są zobligowani do tworzenia funduszu socjalnego, niemniej, w związku z umacniającym się rynkiem pracownika i malejącą stopą bezrobocia – robią to coraz chętniej. W takich zakładach pracy fundusz socjalny może funkcjonować na zasadach określonych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych bądź też mogą być wypłacanie z niego świadczenia urlopowe. Budżet funduszu świadczeń socjalnych może być zwiększany o różne składniki, pozyskiwane systematycznie lub doraźnie, takie jak: darowizny, zapisy, spadki, odsetki od kwoty zgromadzonej w ramach funduszu pracowniczego, wierzytelności likwidowanych funduszy socjalnych i mieszkaniowych, przychody ze sprzedaży, dzierżawy lub likwidacji środków trwałych, będących własnością działalności socjalnej, wpływy z oprocentowania pożyczek udzielanych pracownikom (np. na cele mieszkaniowe). Kto zarządza funduszem socjalnym? Decyzje dotyczące sposobu podziału środków z „socjalu” oraz kwestie związane z zasadami przyznawania zapomogi socjalnej podejmuje pracodawca na wniosek związku zawodowego. Wniosek ten nie jest jednak wiążący dla pracodawcy i to do niego należy ostateczna decyzja. Dlatego tak istotne jest odpowiednie uzasadnienie wniosku o zapomogę socjalną z funduszu socjalnego. Regulamin funduszu socjalnego oraz jego wszelkie zmiany w tym także zmiany dotyczące odpisu na fundusz pracowniczy lub jego likwidację zatwierdza pracodawca w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową bądź osobą reprezentującą pracowników (w porozumieniu ze stroną pracowniczą). Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych – kto może z niego korzystać? Pierwszą grupę osób uprawnionych do korzystania z funduszu socjalnego stanowią pracownicy, czyli wszyscy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, mianowania, powołania, wyboru, spółdzielczej umowy o pracę (art. 2 niezależnie od stażu pracy, rodzaju umowy o pracę (np. czas określony, zastępstwo itp.), czy korzystania ze zwolnienia lekarskiego lub urlopu wychowawczego. Na przyznanie świadczeń z funduszu nie powinno również mieć wpływu nieprawidłowe wykonywanie swoich obowiązków przez pracownika lub ukaranie go karą porządkową czy też znajdowanie się w okresie wypowiedzenia, a także emeryci i renciści – byli pracownicy, członkowie rodzin osób wymienionych. Do uprawnionych członków rodzin zalicza się: współmałżonków i inne osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym, pozostające na utrzymaniu i wychowaniu dzieci własne, współmałżonka, przysposobione oraz przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej. Granica wieku dzieci wynosi ukończenie 18 roku życia bądź jeżeli kształcą się w szkole – do czasu ukończenia nauki, choć nie dłużej niż do dnia 25 urodzin. Osoby, co do których orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności – bez względu na wiek. W pierwszej kolejności zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i regulaminami wewnętrznymi, świadczenia socjalne przysługują: osobom uprawnionym, o niskim dochodzie na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym, osobom posiadającym rodziny wielodzietne (z trojgiem lub większą ilością dzieci) o niskim dochodzie na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym, osobom mającym dzieci, które ze względu na stan zdrowia wymagają specjalnej, kosztownej opieki, leczenia, osobom wychowującym dzieci częściowo lub całkowicie osierocone, o niskim dochodzie na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym. Na co mogą być przeznaczone środki funduszu socjalnego? Środki funduszu socjalnego przeznacza się na dofinansowanie działalności socjalnej, organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu. W szczególności mogą być przeznaczone na: dofinansowanie wypoczynku zorganizowanego we własnym zakresie wczasy pod gruszą, udzielanie pomocy materialnej w formie rzeczowej i finansowej, opiekę nad dziećmi pracowników, przebywającymi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach bądź na opiekę sprawowaną przez nianię, pomoc mieszkaniową (zwrotną lub bezzwrotną, oprocentowaną lub nie), działalność kulturalno-oświatową, np. bilety do kina, teatru, na koncerty, działalność rekreacyjno-sportową, np. karnety na basen czy siłownię, zajęcia fitness, masaże, wycieczki i spotkania integracyjne dla pracowników, paczki na dzień Świętego Mikołaja dla dzieci osób uprawnionych do ukończenia określonego wieku i dofinansowania wyjazdów i kolonii dla dzieci do ukończenia określonego wieku, inną działalność socjalną dla pracowników, inne świadczenia pieniężne i rzeczowe dla emerytów i rencistów, które zostały wyszczególnione w regulaminie funduszu socjalnego. Zgodnie jednak z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 1 października 2013 r. (III AUa 1313/12), ze środków funduszu socjalnego nie mogą być finansowane pewne świadczenia. Należą do nich: składki na ubezpieczenie zdrowotne, polisy ubezpieczeniowe, zakwaterowanie, wyżywienie, dowóz do pracy. Jak uzyskać świadczenie z pakietu socjalnego? Pracownicy mają prawo do wnoszenia próśb o sfinansowanie ze środków zakładowego funduszu socjalnego określonych świadczeń. Podstawą przyznania świadczenia finansowanego z funduszu jest wniosek osoby uprawnionej. Wniosek powinien zawierać oświadczenie o średnim dochodzie netto na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym oraz (ewentualnie) zwięzłe przedstawienie sytuacji życiowej i rodzinnej. Konkretne uzasadnienie wniosku o zapomogę, w którym zawarty zostanie zwięzły opis sytuacji życiowej i rodzinnej. Szczegółowa procedura powinna być opisana w wewnętrznym regulaminie opisującym funkcjonowanie funduszu socjalnego w danym zakładzie pracy. Pracodawca swoje stanowisko uzależnia każdorazowo od życiowej, rodzinnej i materialnej sytuacji pracownika, a decyzję musi skonsultować z zakładową organizacją związkową lub osobą oddelegowaną przez pracowników. Wniosek o zapomogę z funduszu socjalnego może zostać zaakceptowany, odrzucony bądź wymagający uszczegółowienia i poddany negocjacjom z zainteresowanym. Zapomoga z funduszu socjalnego W budżecie funduszu socjalnego ustalony zostaje obszar pomocy dla pracowników. Pomoc materialna ze środków funduszu pracowniczego, udzielana może być osobom uprawnionym w formie zapomóg lub świadczeń rzeczowych. Na przykład zapomoga z funduszu socjalnego stanowi bezzwrotną pomoc finansową, przyznawaną osobom uprawnionym, natomiast świadczenia rzeczowe przyznawane są najczęściej wszystkim pracownikom uprawnionym do danego świadczenia (spełniającym określone warunki). Na przykład zapomoga, która może być przyznawana w zakładach pracy, dotyczy w szczególności: zdarzenia losowego, np. pożaru, zalania mieszkania/domu, klęski żywiołowej, kradzieży w wyniku włamania – sytuacje te powinny zostać odpowiednio udokumentowane; choroby długotrwałej/przewlekłej i kosztów jej leczenia – wysokość zapomogi najczęściej jest uzależniona od przedstawionych dokumentów potwierdzających stan zdrowia,koszty leczenia, sytuację materialną i rodzinną; trudnej sytuacji materialnej, niepozwalającej na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Ważne: Fundusz socjalny jest funduszem celowym, a więc jego środki nie mogą być przeznaczane z zasady w przypadku zwolnień z pracy, ale na pomoc celową dla indywidualnych pracowników, dla których w związku z utratą pracy nastąpiło pogorszenie sytuacji materialnej. Jak ustalić średni dochód netto na osobę? Pracodawca rozpatrujący wniosek o zapomogę socjalną jest zobligowany do szczegółowego zbadania sytuacji materialnej i rodzinnej pracownika. Pracodawca musi przestrzegać zasady sprawiedliwego podziału świadczeń by konstruktywnie ustalić czas i zakres trwania świadczeń otrzymywanych z funduszu socjalnego dla konkretnego pracownika. Jaka jest wysokość zapomogi socjalnej? Wysokość świadczenia przyznanego osobie uprawnionej do korzystania z funduszu świadczeń socjalnych uzależnia się od jej sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej oraz od średniego dochodu netto na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym. Dochód ten obejmuje: wynagrodzenie ze stosunku pracy i umów cywilnych, emerytury, renty, zasiłek dla bezrobotnych, świadczenie i zasiłek przedemerytalny, zasiłek rodzinny i pielęgnacyjny, otrzymywane alimenty, rentę rodzinną, dochód z prowadzenia działalności gospodarczej, stypendia. Ustawa o ZFŚS nakłada na pracodawców obostrzenia – obowiązek podziału środków z funduszu następuje w oparciu o kryteria socjalne. Do tego celu niezbędne jest obliczenie dochodu netto na osobę w rodzinie. Dokonuje się tego za okres ostatnich 3 miesięcy, poprzedzających złożenie wniosku w następujący sposób: wynagrodzenie brutto minus suma składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz należne podatki i płacone alimenty (bez odliczania zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych, spłacanych pożyczek itp.). Za dochód z działalności gospodarczej przyjmuje się dochód w wysokości nie niższej od zadeklarowanej przez osoby osiągające te dochody kwoty stanowiącej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli z tytułu tej działalności lub współpracy nie istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego – kwoty nie niższej od najniższej podstawy wymiaru składek obowiązujących osoby ubezpieczone. Z wejściem w życie RODO w art. 8 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych pojawiły się cztery nowe zapisy formułujące kwestie związane z funduszem socjalnym. Ustawa nie określa, w jaki sposób Pracodawca pozyskuje dane o sytuacji materialnej i życiowej pracownika, dlatego najczęściej następuje to poprzez złożenie przez niego stosownego oświadczenia. Dla potwierdzenia stanu faktycznego pracodawca ma również prawo zażądać od wnioskującego o zapomogę z funduszu socjalnego, odpowiednich dokumentów, potwierdzających opisaną w oświadczeniu sytuację, czyli zaświadczenia o zarobkach innych członków rodziny, czy kiedy w grę wchodzi choroba - zaświadczenia lekarskiego. Niemniej, sposób potwierdzania sytuacji zawartej w oświadczeniu powinien określać regulamin funduszu. Najczęściej takie oświadczenie zawiera następujące informacje: liczbę osób w gospodarstwie domowym, dochód brutto na członka rodziny, stan cywilny pracownika, liczbę dzieci, liczbę osób z gospodarstwa domowego z orzeczoną niepełnosprawnością oraz uzasadnienie wniosku o zapomogę socjalną. Konstatując przyznawanie świadczeń z funduszu socjalnego, a także ich wysokość, uzależnia się od środków finansowych, zgromadzonych na koncie ZFŚS. Świadczenia socjalne finansowane z funduszu nie mają charakteru roszczeniowego, a więc nie są należne, lecz uznaniowe. Oznacza to, że osoby uprawnione, które nie uzyskały zapomogi socjalnej nie mogą domagać się jakichkolwiek ekwiwalentów z tego tytułu. Zapomoga losowa to jednorazowe świadczenie, wypłacane pracownikowi, który z przyczyn losowych znalazł się w trudnej sytuacji finansowej i życiowej. Wypłacanie zapomogi losowej regulowane jest przepisami wewnętrznymi obowiązującymi u pracodawcy, przepisami rangi ustawowej, lub może zależeć od uznania pracodawcy. Część zapomóg losowych zwolniona jest z PIT. Zapomoga losowa to świadczenie wypłacane pracownikowi, który znalazł się w trudnej sytuacji życiowej i finansowej. Jest to jednorazowa pomoc, może jednak być przyznana pracownikowi więcej niż jeden raz, jeśli istnieje ku temu uzasadnienie. Przyczyną może być klęska żywiołowa, zdarzenie w rodzinie pracownika, np. choroba kogoś bliskiego, bądź inne zdarzenie, które stawia go w wyjątkowo trudnej sytuacji finansowej. Zasady przyznawania zapomogi losowej mogą wynikać z wewnętrznych przepisów obowiązujących u pracodawcy, lub z ustawy – np. z Karty Nauczyciela. Pracodawca może jednak świadczenie takie przyznać z własnej woli, nawet, jeśli żadne przepisy tego nie przewidują. Przedsiębiorcy zobowiązani ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 2191) do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS) są obowiązani do gospodarowania środkami ZFŚS zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym również podatkowymi. Rzecz dotyczy pracodawców: zatrudniających według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, zatrudniających według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, jeśli zakładowa organizacja związkowa zawnioskowała o utworzenie ZFŚS, zatrudniających według stanu na 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, którzy zamiast wypłaty świadczenia urlopowego zdecydowali się na utworzenie ZFŚS, prowadzących działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników. Cel przyznawania zapomogi W sytuacji jeśli pracownik znajdzie się w trudnej sytuacji życiowej w wyniku indywidualnego zdarzenia losowego pracodawca może go wesprzeć bezzwrotną zapomogą. Za indywidualne zdarzenie losowe uważa się wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, np. kradzieże, włamania, zniszczenie domu spowodowane zalaniem wodą lub pożarem, nieszczęśliwe wypadki, przewlekłą chorobę w rodzinie, śmierć członka rodziny. Nie wszystkie wydatki mogą być pokrywane z funduszu socjalnego. Do najbardziej popularnych rodzajów pomocy należą: dofinansowanie do wypoczynku pracownika oraz jego dzieci; paczki świąteczne oraz różnego typu bony i talony zakupowe; pożyczki z celami mieszkaniowymi – takimi jak remont, czy dofinansowanie do wykupu nieruchomości na własność; można opłacić wejścia do obiektów kulturalnych i sportowych, czy na prywatną opiekę medyczną; dofinansowanie/pomoc finansowa z powodu przewlekłej choroby członka rodziny. Zapomoga może być finansowana zarówno z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jak i ze środków obrotowych firmy. Zdarza się, że pracodawca wspiera pracownika ze środków obrotowych, gdy wyczerpane zostaną już możliwości uzyskania wsparcia z ZFŚS. Zapomoga losowa to bezzwrotna forma pomocy finansowej. Od 1 stycznia 2018 r. art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o PIT otrzymał nowe brzmienie, zgodnie z którym, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci: a) z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości, b) z innych źródeł – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 6000 zł. Zmiana w zasadach zwolnień tych zapomóg polega zatem na: 1) zlikwidowaniu limitu zwolnienia w sytuacji, gdy zapomoga finansowana jest z ściśle określonych źródeł, np. z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz 2) podniesieniu limitu zwolnienia zapomóg, jeżeli są finansowane z innych źródeł niż określone w art. 21 ust. 1 pkt 26 z 2280 zł do 6000 zł rocznie. Główny beneficjent Wszyscy pracownicy, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej ze względu na indywidualne zdarzenie losowe mogą starać się o bezzwrotną lub zwrotną zapomogę, jeśli przedstawią dowody np. na niski dochód gospodarstwa domowego i nagłe zaistnienie potrzeby pomocy materialnej z przyczyn losowych, lub przedstawią na trudną sytuacją z powodu przewlekłej choroby członka rodziny (np. orzeczenie o niepełnosprawności). Ze środków ZFŚS mogą korzystać pracownicy, którzy są zatrudnieni na podstawie: umowy o pracę; umowę powołania; umowę mianowania; wyboru; lub mogą przebywać na urlopach macierzyńskich, rodzicielskich, wychowawczych, z wyjątkiem urlopów bezpłatnych. Do zapomogi z ZFŚS również mają prawo: członkowie rodziny; emeryci (byli pracownicy) i renciści oraz ich członkowie rodziny; osoby, którym pracodawca wskazał w regulaminie ZFŚS prawo do korzystania z funduszu na podst. art. 2 pkt 5 Ustawy o ZFŚS. Uwaga: Świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy są zwolnione z opodatkowania do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 3000 zł (art. 21 ust. 1 pkt 38 updof). Korzyści dla pracodawcy Budowanie w firmie kultury opartej na empatii. Wzrost satysfakcji i zaangażowania pracowników. Wzrost lojalności pracowników. Budowanie wizerunku dobrego pracodawcy. Korzyści dla pracownika Uzyskanie wsparcia finansowego w trudnej sytuacji życiowej. Poczucie, że można liczyć na wsparcie ze strony innych ludzi. Poczucie bezpieczeństwa. Charakter prowadzonej działalności Każda firma – bez względu na wielkość i charakter prowadzonej działalności – może wspierać finansowo pracowników, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji losowej. Jedynym ograniczeniem są posiadane środki finansowe. Wysokość zapomogi zależy jednak od pracodawcy, można więc ją dostosować do możliwości firmy. Koszty Zapomoga jest świadczeniem jednorazowym, więc nie obciąża na stałe budżetu pracodawcy. Jej koszty zależą od kwoty, jaką pracodawca zdecyduje się wesprzeć pracownika lub od tego, jaki limit dofinansowania przewiduje w takich sytuacjach regulamin ZFŚS. W firmach zatrudniających powyżej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty zapomoga jest zwykle finansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, który tworzy się z corocznego odpisu podstawowego. Koszty pracodawcy ograniczają się wtedy do kosztów związanych z administrowaniem tym funduszem. W przypadku finansowania zapomogi ze środków obrotowych przedsiębiorstwa wydatek ten w całości odciąża pracodawcę, nie można go też wliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Zapomogi wypłacane w sytuacji zdarzeń losowych są w całości wyłączone z oskładkowania. Rekomendacje Pracownik ubiegający się o zapomogę powinien złożyć do pracodawcy wniosek, opisując swoją sytuację życiową uzasadniającą wypłatę świadczenia. Regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych powinien dokładnie opisywać zasady, zgodnie z którymi wypłacane są zapomogi. Może np. limitować kwotę zapomogi, częstotliwość jej otrzymywania, termin jej przyznawania i dokumenty, jakie pracownik powinien dołączyć do wniosku o zapomogę. Zapomoga socjalna Zapomoga socjalna jest zapomogą wypłacaną ze środków ZFŚS lub ze środków obrotowych pracodawcy. Jest to rodzaj świadczenia socjalnego, pomoc w trudnej sytuacji materialnej. Przyznaje się więc ją w przypadku, kiedy pracownikowi pogorszył się status materialny, np. utrata pracy przez współmałżonka. Zapomogi (inne niż „losowe”) wypłacane z funduszy zakładowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej pracownikom należącym do tej organizacji, od 2018 roku są zwolnione z opodatkowania do kwoty 1000 zł. Podanie o zapomogę Podobnie jak przy zapomodze losowej i tu najlepiej przedstawić wniosek w formie pisemnej. We wniosku oprócz danych pracownika, należy uzasadnić prośbę opisując sytuację losową, materialną. Zdarza się, że przy takiej formy pomocy, pracodawca wymaga szczegółowej dokumentacji potwierdzającej trudną sytuację wnioskującego. Zazwyczaj potrzebne są zaświadczenia o zarobkach członków rodziny lub ich braku, wykaz zaległości w płatnościach, rachunki za remont itd. Stawki PIT po przekroczeniu limitu zapomóg losowych i socjalnych. Zapomogi nie podlegają opodatkowaniu, jeśli ich wysokość w danym roku podatkowym nie przekracza kwot wymienionych w ustawie. W przypadku przekroczenia wolnej kwoty stawki podatku dochodowego od osób fizycznych wynoszą odpowiednio: 10% podatku dla emeryta lub rencisty po przekroczeniu kwoty 3000 zł (art. 30 ust. 1 pkt 4). 17% podatku dla pracownika po przekroczeniu kwoty 1000 zł w przypadku zapomóg innych niż losowych, oraz po przekroczeniu kwoty 6000 zł w przypadku zapomóg losowych, jeżeli są finansowane z innych źródeł niż określone w art. 21 ust. 1 pkt 26. Podstawa prawna: Ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 800), Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), Ustawa z 27 października z 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175). Magdalena J. Tomczyk Czy zapomogi zdrowotne wypłacane nauczycielom z funduszu zdrowotnego stanowią podstawę do naliczenia podatku? 2009-06-04 Pytanie pochodzi z publikacji Prawo Oświatowe Czy zapomogi zdrowotne wypłacane nauczycielom z funduszu zdrowotnego stanowią podstawę do naliczenia podatku? Jeżeli nie, to na jakiej podstawie? OdpowiedĽ: Kwestie pomocy zdrowotnej dla nauczycieli reguluje art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 z późn. zm.), dalej KN., który stanowi że niezależnie od przysługującego nauczycielowi i członkom jego rodziny prawa do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, organy prowadzące szkoły przeznaczą corocznie w budżetach odpowiednie środki finansowe z przeznaczeniem na pomoc zdrowotną dla nauczycieli korzystających z opieki zdrowotnej. Uzasadnienie: Do korzystania z funduszu uprawnieni są: a) z art. 72 ust. 1 KN. - nauczyciele korzystający z opieki lekarskiej zatrudnieni na co najmniej 1/2 obowiązującego wymiaru zajęć dydaktyczno-wychowawczych, ;) z art. 72 ust. 4 KN. - nauczyciele emeryci i renciści. Z funduszu na pomoc zdrowotną korzystać mogą tylko ci nauczyciele emeryci i renciści, którzy będąc wcześniej czynnymi nauczycielami przed przejściem na emeryturę lub rentę korzystali z tego funduszu. Pomoc zdrowotna udzielana jest w formie zapomogi pieniężnej i traktowana jest jako zapomoga zdrowotna. Zapomoga zdrowotna może być przyznana nauczycielowi, nauczycielowi emerytowi bądź renciście znajdującemu się w trudnej sytuacji materialnej, spowodowanej chorobą. Zapomogi losowe powinny być przyznawane po każdorazowym rozpatrzeniu indywidualnej sytuacji materialno-bytowej osoby, która zapomogę ma otrzymać. Zapomogi zdrowotne przysługują osobom o przewlekłej chorobie jak na przykład: schorzenia nowotworowe, cukrzyca, gruźlica, choroby krążenia, choroby narządów wewnętrznych, oraz w każdej innej przewlekłej chorobie i schorzeniach. Ubiegając się o zapomogę zdrowotną, należy złożyć u dyrektora szkoły właściwy wniosek, który jest potwierdzony przez lekarza - specjalistę, przychodni specjalistycznej lub szpital. Do wniosku należy dołączyć dokumentację, która potwierdza dochody rodziny, dokumentację potwierdzającą stan zdrowia oraz dokumentację potwierdzającą koszty ponoszone na leczenie i zaświadczenie dyrektora szkoły o pozostawaniu w zatrudnieniu (rencie, emeryturze). W odniesieniu do placówek oświatowych, które zostały zlikwidowane oświadczenie to wydaje placówka oświatowa lub inna jednostka, która przejęła dokumentację i zobowiązania po placówce zlikwidowanej. Następnie Komisja do spraw funduszu zdrowotnego dokonuje wstępnej kwalifikacji wniosków. Wysokość zapomogi zdrowotnej proponuje komisja ds. funduszu zdrowotnego, a ostateczną decyzję w sprawie przyznawania zapomogi zdrowotnej podejmuje dyrektor szkoły. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W art. 21 ust. 1 pkt 26 wymieniono jako zwolnienie przedmiotowe zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty zł., z zastrzeżeniem pkt 40 i 79 ustawy. Zatem, zapomogi w tym na pomoc zdrowotną (np. na zakup leków, dopłaty do pobytu w sanatorium) dla nauczycieli wypłacane na podstawie ustawy - Karta Nauczyciela, nie podlegają opodatkowaniu, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty zł. Nadwyżka ponad tę kwotę stanowi przychód w miesiącu przekroczenia, od której płatnik zobowiązany jest pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. Niestety, ww. przepis nie określa z jakiego źródła wypłacana ma być zapomoga, aby mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości zł. Na przykład, jeżeli nauczyciel otrzyma w tym samym roku podatkowym zapomogę zdrowotną z art. 72 ust. 1 KN (która jest wypłacana z funduszu zdrowia) w wysokości zł oraz otrzyma zapomogę losową (która jest wypłacona ze środków ZFŚS) w wysokości zł, to pracownik ten zapłaci podatek od kwoty przekraczającej zł, czyli od kwoty 220,00 zł. Aneta Marciniak Przesyła Ci artykuł na ten temat i pozdrawiam

uzasadnienie wniosku o zapomogę z funduszu socjalnego forum